De 17e Top van de Groep van 20 (G20) werd op 16 november afgesloten met de goedkeuring van de Verklaring van de Top van Bali, een zwaarbevochten resultaat. Vanwege de huidige complexe, ernstige en steeds onstabieler wordende internationale situatie hebben veel analisten gezegd dat de verklaring van de Top van Bali wellicht niet zal worden aangenomen zoals eerdere G20-toppen. Naar verluidt heeft Indonesië, het gastland, een plan gemaakt. De leiders van de deelnemende landen gingen echter op een pragmatische en flexibele manier om met verschillen, zochten samenwerking vanuit een hogere positie en een sterker verantwoordelijkheidsgevoel, en bereikten een reeks belangrijke consensus.

We hebben gezien dat de geest van het zoeken naar overeenkomsten en het opzijzetten van verschillen opnieuw een leidende rol heeft gespeeld op het kritieke moment van de menselijke ontwikkeling. In 1955 bracht premier Zhou Enlai tijdens zijn deelname aan de Aziatisch-Afrikaanse Bandung-conferentie in Indonesië ook het beleid naar voren van “het zoeken naar overeenkomsten en het opzijzetten van meningsverschillen”. Door dit principe in praktijk te brengen werd de Conferentie van Bandung een baanbrekende mijlpaal in de loop van de wereldgeschiedenis. Van Bandung tot Bali, meer dan een halve eeuw geleden, in een meer gediversifieerde wereld en een multipolair internationaal landschap, is het zoeken naar overeenkomsten en het behouden van verschillen relevanter geworden. Het is een belangrijk leidend beginsel geworden voor het omgaan met bilaterale betrekkingen en het oplossen van mondiale problemen.

Sommigen noemen de top “een reddingsoperatie voor de wereldeconomie die door een recessie wordt bedreigd”. In dit licht bezien duidt de herbevestiging door de leiders van hun engagement om opnieuw samen te werken om de mondiale economische uitdagingen aan te pakken ongetwijfeld op een succesvolle top. De Verklaring is een teken van het succes van de Top van Bali en heeft het vertrouwen van de internationale gemeenschap in de juiste regeling van de wereldeconomie en andere mondiale vraagstukken vergroot. We moeten het Indonesische voorzitterschap een compliment geven voor het goed uitgevoerde werk.

De meeste Amerikaanse en westerse media concentreerden zich op de uiting van het conflict tussen Rusland en Oekraïne in de Verklaring. Sommige Amerikaanse media zeiden ook dat “de Verenigde Staten en hun bondgenoten een grote overwinning hebben behaald”. Het moet gezegd worden dat deze interpretatie niet alleen eenzijdig, maar ook volkomen verkeerd is. Het is misleidend voor de internationale aandacht en verraadt en respecteert de multilaterale inspanningen van deze G20-top niet. Het is duidelijk dat de Amerikaanse en westerse publieke opinie, die nieuwsgierig en preventief is, er vaak niet in slaagt prioriteiten van prioriteiten te onderscheiden, of opzettelijk de publieke opinie met elkaar in verwarring brengt.

De Verklaring erkent van meet af aan dat de G20 het belangrijkste forum is voor mondiale economische samenwerking en “geen forum voor het aanpakken van veiligheidskwesties”. De belangrijkste inhoud van de Verklaring is het bevorderen van het mondiale economische herstel, het aanpakken van mondiale uitdagingen en het leggen van de basis voor sterke, duurzame, evenwichtige en inclusieve groei. Van de pandemie, de klimaatecologie, de digitale transformatie, energie en voedsel tot financiering, schuldenverlichting, het multilaterale handelssysteem en de toeleveringsketen: de top hield een groot aantal zeer professionele en praktische discussies en benadrukte het belang van samenwerking op verschillende gebieden. Dit zijn de highlights, de parels. Ik moet hieraan toevoegen dat het standpunt van China over de Oekraïense kwestie consistent, duidelijk en ongewijzigd is.

Wanneer Chinese mensen het DOC lezen, zullen ze veel bekende woorden en uitdrukkingen tegenkomen, zoals het hooghouden van de suprematie van het volk bij het aanpakken van de epidemie, het leven in harmonie met de natuur en het opnieuw bevestigen van onze inzet voor nultolerantie ten aanzien van corruptie. In de Verklaring wordt ook melding gemaakt van het initiatief van de Top van Hangzhou, dat de uitmuntende bijdrage van China aan het multilaterale mechanisme van de G20 weerspiegelt. Over het algemeen heeft de G20 zijn kernfunctie vervuld als platform voor mondiale economische coördinatie, en is het multilateralisme benadrukt, wat China hoopt te zien en ook probeert te bevorderen. Als we ‘overwinning’ willen zeggen, is dat een overwinning voor het multilateralisme en een win-win-samenwerking.

Uiteraard zijn deze overwinningen voorlopig en afhankelijk van toekomstige implementatie. De G20 heeft hoge verwachtingen omdat het geen ‘praatwinkel’ is, maar een ‘actieteam’. Opgemerkt moet worden dat het fundament van de internationale samenwerking nog steeds kwetsbaar is, en dat de vlam van de samenwerking nog steeds zorgvuldig moet worden gekoesterd. Vervolgens zou het einde van de top het begin moeten zijn voor landen om hun verplichtingen na te komen, meer concrete acties te ondernemen en te streven naar grotere tastbare resultaten in overeenstemming met de specifieke richting die in het DOC is gespecificeerd. Vooral de grote landen moeten het goede voorbeeld geven en meer vertrouwen en kracht in de wereld brengen.

Aan de zijlijn van de G20-top landde een raket van Russische makelij in een Pools dorp vlakbij de Oekraïense grens, waarbij twee mensen om het leven kwamen. Het plotselinge incident leidde tot angst voor escalatie en verstoring van de G20-agenda. De reactie van de relevante landen was echter relatief rationeel en kalm, en de G20 eindigde soepel, terwijl de algehele eenheid behouden bleef. Dit incident herinnert de wereld opnieuw aan de waarde van vrede en ontwikkeling, en de consensus die op de Top van Bali is bereikt is van groot belang voor het nastreven van vrede en ontwikkeling van de mensheid.