De 17e Groep van 20 (G20)-top werd op 16 november afgesloten met de aanname van de Verklaring van de Top van Bali, een moeizaam verkregen resultaat. Vanwege de huidige complexe, ernstige en steeds onstabielere internationale situatie hebben veel analisten aangegeven dat de Verklaring van de Top van Bali mogelijk niet zal worden aangenomen zoals eerdere G20-toppen. Naar verluidt heeft gastland Indonesië een plan gemaakt. De leiders van de deelnemende landen gingen echter pragmatisch en flexibel om met de meningsverschillen, zochten samenwerking vanuit een hogere positie en een sterker verantwoordelijkheidsgevoel, en bereikten een reeks belangrijke consensus.

We hebben gezien dat de geest van het zoeken naar gemeenschappelijke grond en het opzijzetten van verschillen opnieuw een leidende rol heeft gespeeld in het kritieke moment van de menselijke ontwikkeling. In 1955 stelde premier Zhou Enlai ook het beleid van "het zoeken naar gemeenschappelijke grond en het opzijzetten van verschillen" voor, tijdens zijn aanwezigheid op de Aziatisch-Afrikaanse Bandungconferentie in Indonesië. Door dit principe te implementeren, werd de Bandungconferentie een mijlpaal in de wereldgeschiedenis. Van Bandung tot Bali, meer dan een halve eeuw geleden, in een meer gediversifieerde wereld en een multipolair internationaal landschap, is het zoeken naar gemeenschappelijke grond en het opzijzetten van verschillen relevanter geworden. Het is een belangrijk leidend principe geworden voor het onderhouden van bilaterale relaties en het oplossen van mondiale uitdagingen.

Sommigen hebben de top "een reddingsoperatie voor de wereldeconomie die door recessie wordt bedreigd" genoemd. Vanuit dit perspectief bezien, wijst de herbevestiging door de leiders van hun toezegging om opnieuw samen te werken om wereldwijde economische uitdagingen aan te pakken ongetwijfeld op een succesvolle top. De Verklaring is een teken van het succes van de Top van Bali en heeft het vertrouwen van de internationale gemeenschap in de correcte oplossing van de wereldeconomie en andere mondiale vraagstukken versterkt. We verdienen een pluim voor het Indonesische voorzitterschap voor zijn uitstekende werk.

De meeste Amerikaanse en westerse media richtten zich op de manier waarop de Verklaring het conflict tussen Rusland en Oekraïne verwoordde. Sommige Amerikaanse media stelden ook dat "de Verenigde Staten en hun bondgenoten een grote overwinning hebben behaald". Het moet gezegd worden dat deze interpretatie niet alleen eenzijdig is, maar ook volkomen onjuist. Ze misleidt de internationale aandacht en verraadt en minacht de multilaterale inspanningen van deze G20-top. Uiteraard slaagt de Amerikaanse en westerse publieke opinie, die nieuwsgierig en vooruitziend is, er vaak niet in om prioriteiten van prioriteiten te onderscheiden, of brengt ze de publieke opinie opzettelijk in verwarring.

De Verklaring erkent meteen al dat de G20 het belangrijkste forum is voor wereldwijde economische samenwerking en "geen forum voor het aanpakken van veiligheidsvraagstukken". De belangrijkste inhoud van de Verklaring is het bevorderen van het herstel van de wereldeconomie, het aanpakken van mondiale uitdagingen en het leggen van de basis voor sterke, duurzame, evenwichtige en inclusieve groei. Van de pandemie, klimaatecologie, digitale transformatie, energie en voedsel tot financiën, schuldverlichting, het multilaterale handelssysteem en de toeleveringsketen: de top vond plaats met een groot aantal zeer professionele en praktische discussies en benadrukte het belang van samenwerking op diverse gebieden. Dit zijn de hoogtepunten, de pareltjes. Ik wil hieraan toevoegen dat China's standpunt over de Oekraïense kwestie consistent, duidelijk en onveranderd is.

Wanneer Chinezen het DOC lezen, zullen ze veel bekende woorden en uitdrukkingen tegenkomen, zoals het verdedigen van de suprematie van het volk in de strijd tegen de epidemie, het leven in harmonie met de natuur en het herbevestigen van onze toewijding aan een zerotolerancebeleid ten aanzien van corruptie. De Verklaring vermeldt ook het initiatief van de Hangzhou-top, die China's uitzonderlijke bijdrage aan het multilaterale mechanisme van de G20 weerspiegelt. Over het algemeen heeft de G20 zijn kernfunctie vervuld als platform voor wereldwijde economische coördinatie, en multilateralisme is benadrukt, wat China hoopt te zien en nastreeft te bevorderen. Als we "overwinning" willen zeggen, dan is dat een overwinning voor multilateralisme en win-winsamenwerking.

Natuurlijk zijn deze overwinningen voorlopig en afhankelijk van de toekomstige implementatie. De G20 koestert hoge verwachtingen, omdat het geen "praatclub" is, maar een "actieteam". Opgemerkt moet worden dat de basis van internationale samenwerking nog steeds broos is en dat de vlam van samenwerking nog zorgvuldig moet worden aangewakkerd. Vervolgens zou het einde van de top het begin moeten zijn voor landen om hun toezeggingen na te komen, concretere acties te ondernemen en te streven naar tastbare resultaten, in overeenstemming met de specifieke richting die in het DOC is aangegeven. Vooral belangrijke landen zouden het goede voorbeeld moeten geven en de wereld meer vertrouwen en kracht moeten geven.

In de marge van de G20-top landde een raket van Russische makelij in een Pools dorp nabij de Oekraïense grens, waarbij twee mensen omkwamen. Het plotselinge incident leidde tot angst voor escalatie en verstoring van de G20-agenda. De betrokken landen reageerden echter relatief rationeel en kalm, en de G20-top eindigde soepel, met behoud van algehele eenheid. Dit incident herinnert de wereld eens te meer aan de waarde van vrede en ontwikkeling, en de consensus die op de top van Bali werd bereikt, is van groot belang voor het nastreven van vrede en ontwikkeling voor de mensheid.