Kabelbind

Een kabelbind (ook bekend als een slang, zip -stropdas) is een soort bevestigingsmiddel, voor het bij elkaar houden van items, voornamelijk elektrische kabels en draden. Vanwege hun lage kosten, gebruiksgemak en bindingssterkte, zijn kabelbinders alomtegenwoordig en vinden ze gebruik in een breed scala van andere toepassingen.

De gemeenschappelijke kabelbind, normaal gemaakt van nylon, heeft een flexibel tape -gedeelte met tanden die in overeenstemming zijn met een pal in het hoofd om een ​​ratel te vormen zodat het vrije uiteinde van het tape -gedeelte wordt getrokken, wordt de kabelbind strakker en wordt niet ongedaan gemaakt. Sommige banden bevatten een tabblad dat kan worden ingedrukt om de ratel vrij te geven zodat de stropdas kan worden losgemaakt of verwijderd en mogelijk hergebruikt. Roestvrijstalen versies, sommige bedekt met een robuust plastic, voorzien in externe toepassingen en gevaarlijke omgevingen.

Ontwerp en gebruik

De meest voorkomende kabelbind bestaat uit een flexibele nylon tape met een geïntegreerd versnellingsrek, en aan de ene kant een ratel binnen een kleine open behuizing. Zodra de puntige punt van de kabelbind door de behuizing en voorbij de ratel is getrokken, wordt verhinderd terug te trekken; De resulterende lus mag alleen maar strakker worden getrokken. Hierdoor kunnen verschillende kabels samengebonden worden in een kabelbundel en/of een kabelboom vormen.

Een kabelbindingenspanning of gereedschap kan worden gebruikt om een ​​kabelbinding aan te brengen met een specifieke mate van spanning. Het gereedschap kan de extra staart met de kop afsnijden om een ​​scherpe rand te voorkomen die anders letsel kan veroorzaken. Lichte gereedschappen worden bediend door het handvat met de vingers te knijpen, terwijl zware versies kunnen worden aangedreven door perslucht of een solenoïde, om repetitieve spanningsletsel te voorkomen.

Om de weerstand tegen ultraviolet licht in buitentoepassingen te vergroten, wordt nylon met een minimum van 2% koolstofzwart gebruikt om de polymeerketens te beschermen en de levensduur van de kabelbindingen te verlengen. [Citaat nodig] Blauwe kabelbanden worden geleverd aan de voedingsindustrie en bevatten een metalen additief zodat ze kunnen worden gedetecteerd door industriële metaaldetectoren

Roestvrijstalen kabelbladen zijn ook beschikbaar voor vlambestendige toepassingen-gecoate roestvrijstalen banden zijn beschikbaar om te voorkomen dat Galvanic Attack van ongelijksoortige metalen (bijvoorbeeld met zink gecoate kabelbladen).

Geschiedenis

Kabelbanden werden voor het eerst uitgevonden door Thomas & Betts, een elektrisch bedrijf, in 1958 onder de merknaam Ty-Rap. Aanvankelijk werden ze ontworpen voor kabelbanen van vliegtuig. Het oorspronkelijke ontwerp gebruikte een metalen tand en deze kunnen nog worden verkregen. Fabrikanten veranderden later in het ontwerp van nylon/plastic.

In de loop der jaren is het ontwerp uitgebreid en ontwikkeld tot tal van spin-off producten. Een voorbeeld was een zelfvergrenzende lus ontwikkeld als een alternatief voor portemonnee-string-hechting in dikke darmanastomose.

Ty-Rap Cable Tie Inventor, Maurus C. Logan, werkte voor Thomas & Betts en voltooide zijn carrière bij het bedrijf als vice-president onderzoek en ontwikkeling. Tijdens zijn ambtstermijn bij Thomas & Betts heeft hij bijgedragen aan de ontwikkeling en marketing van vele succesvolle Thomas & Betts -producten. Logan stierf op 12 november 2007, op 86 -jarige leeftijd.

Het idee van de kabelband kwam naar Logan tijdens het touren van een Boeing-vliegtuigproductiefaciliteit in 1956. Vliegtuigbedrading was een omslachtige en gedetailleerde onderneming, waarbij duizenden voet met vellen georganiseerd op vellen van 50-voet lang multiplex werden georganiseerd en op zijn plaats gehouden met geknoopte, gewaxte, gevochten nylon snoer. Elke knoop moest strak worden getrokken door het koord rond de vinger te wikkelen die soms de vingers van de operator sneed totdat ze dikke eelt of "hamburgerhanden" ontwikkelden. Logan was ervan overtuigd dat er een gemakkelijkere, meer vergevingsgezinde manier moest zijn om deze kritieke taak te volbrengen.

De komende jaren experimenteerde Logan met verschillende hulpmiddelen en materialen. Op 24 juni 1958 werd een patent voor de ty-rap kabelbindingen ingediend.