Kabelbinder

Een kabelbinder (ook wel slangbinder of zip-tie genoemd) is een type sluiting om items bij elkaar te houden, voornamelijk elektrische kabels en draden. Vanwege hun lage kosten, gebruiksgemak en bindkracht zijn kabelbinders alomtegenwoordig en worden ze in een breed scala aan andere toepassingen gebruikt.

De gangbare kabelbinder, meestal gemaakt van nylon, heeft een flexibel tapegedeelte met tanden die in een pal in de kop grijpen en zo een ratel vormen. Wanneer aan het vrije uiteinde van het tapegedeelte wordt getrokken, wordt de kabelbinder strakker en blijft deze vastzitten. Sommige kabelbinders hebben een lipje dat kan worden ingedrukt om de ratel los te maken, zodat de kabelbinder kan worden losgemaakt, verwijderd en mogelijk hergebruikt. RVS-versies, waarvan sommige zijn bekleed met een robuuste kunststof, zijn geschikt voor buitentoepassingen en gevaarlijke omgevingen.

Ontwerp en gebruik

De meest voorkomende kabelbinder bestaat uit een flexibele nylon tape met een geïntegreerde tandheugel en aan één uiteinde een ratel in een kleine open behuizing. Zodra de punt van de kabelbinder door de behuizing en voorbij de ratel is getrokken, wordt voorkomen dat deze teruggetrokken wordt; de ontstane lus kan alleen maar strakker worden aangetrokken. Hierdoor kunnen meerdere kabels samengebonden worden tot een kabelbundel en/of een kabelboom vormen.

Een kabelbinderspanner of -gereedschap kan worden gebruikt om een ​​kabelbinder met een specifieke spanning aan te brengen. Het gereedschap kan de extra staart gelijk met de kop afsnijden om een ​​scherpe rand te voorkomen die anders verwondingen zou kunnen veroorzaken. Lichte gereedschappen worden bediend door de hendel met de vingers in te knijpen, terwijl zwaardere versies kunnen worden aangedreven door perslucht of een solenoïde om RSI te voorkomen.

Om de weerstand tegen ultraviolet licht bij buitentoepassingen te vergroten, wordt nylon met minimaal 2% koolstofzwart gebruikt om de polymeerketens te beschermen en de levensduur van de kabelbinder te verlengen. [bronvermelding vereist] Blauwe kabelbinders worden geleverd aan de voedingsindustrie en bevatten een metaaladditief, zodat ze kunnen worden gedetecteerd door industriële metaaldetectoren.

Kabelbinders van roestvrij staal zijn ook verkrijgbaar voor vlamvertragende toepassingen. Gecoate kabelbinders van roestvrij staal zijn verkrijgbaar om galvanische aantasting door verschillende metalen te voorkomen (bijvoorbeeld verzinkte kabelgoten).

Geschiedenis

Kabelbinders werden voor het eerst uitgevonden door Thomas & Betts, een elektrotechnisch bedrijf, in 1958 onder de merknaam Ty-Rap. Oorspronkelijk waren ze ontworpen voor kabelbomen in vliegtuigen. Het oorspronkelijke ontwerp maakte gebruik van een metalen tand, en deze zijn nog steeds verkrijgbaar. Fabrikanten stapten later over op het nylon/kunststof ontwerp.

In de loop der jaren is het ontwerp uitgebreid en ontwikkeld tot talloze spin-offproducten. Een voorbeeld hiervan was een zelfborgende lus die werd ontwikkeld als alternatief voor een beurshechting bij colonanastomose.

Maurus C. Logan, de uitvinder van de Ty-Rap kabelbinder, werkte voor Thomas & Betts en sloot zijn carrière bij het bedrijf af als Vice President Research and Development. Tijdens zijn dienstverband bij Thomas & Betts droeg hij bij aan de ontwikkeling en marketing van vele succesvolle Thomas & Betts-producten. Logan overleed op 12 november 2007 op 86-jarige leeftijd.

Het idee voor de kabelbinder kwam bij Logan op tijdens een rondleiding door een Boeing-vliegtuigfabriek in 1956. De bedrading van vliegtuigen was een omslachtige en gedetailleerde klus, waarbij duizenden meters draad werden gelegd op platen multiplex van 15 meter lang en op hun plaats werden gehouden door geknoopt, met was bedekt, gevlochten nylonkoord. Elke knoop moest strak worden getrokken door het koord om de vinger te wikkelen, wat soms in de vingers van de operator sneed tot er dikke eeltplekken of "hamburgerhanden" ontstonden. Logan was ervan overtuigd dat er een makkelijkere, vergevingsgezindere manier moest zijn om deze cruciale taak uit te voeren.

De daaropvolgende jaren experimenteerde Logan met diverse gereedschappen en materialen. Op 24 juni 1958 werd een patent aangevraagd voor de Ty-Rap kabelbinder.