Kabelbinder

Een kabelbinder (ook bekend als slangbinder, ritssluiting) is een soort sluiting om voorwerpen bij elkaar te houden, voornamelijk elektrische kabels en draden. Vanwege hun lage kosten, gebruiksgemak en bindsterkte zijn kabelbinders alomtegenwoordig en worden ze in een groot aantal andere toepassingen gebruikt.

De gewone kabelbinder, normaal gesproken gemaakt van nylon, heeft een flexibel tapegedeelte met tanden die in een pal in de kop grijpen en zo een ratel vormen, zodat wanneer aan het vrije uiteinde van het tapegedeelte wordt getrokken, de kabelbinder strakker wordt en niet losraakt. . Sommige stropdassen bevatten een lipje dat kan worden ingedrukt om de ratel los te maken, zodat de stropdas kan worden losgemaakt of verwijderd en mogelijk opnieuw kan worden gebruikt. Roestvrijstalen versies, sommige gecoat met robuust plastic, zijn geschikt voor buitentoepassingen en gevaarlijke omgevingen.

Ontwerp en gebruik

De meest voorkomende kabelbinder bestaat uit een flexibele nylon tape met een geïntegreerde tandheugel en aan het ene uiteinde een ratel in een kleine open behuizing. Zodra de puntige punt van de kabelbinder door de kast en voorbij de ratel is getrokken, wordt voorkomen dat deze wordt teruggetrokken; de resulterende lus mag alleen maar strakker worden getrokken. Hierdoor kunnen meerdere kabels samengebonden worden tot een kabelbundel en/of een kabelboom gevormd worden.

Voor het aanbrengen van een kabelbinder met een bepaalde spanning kan een kabelbinderspanapparaat of -gereedschap worden gebruikt. Het gereedschap kan de extra staart gelijk met de kop afsnijden om een ​​scherpe rand te voorkomen die anders letsel zou kunnen veroorzaken. Lichte gereedschappen worden bediend door met de vingers in de handgreep te knijpen, terwijl zware versies kunnen worden aangedreven door perslucht of een solenoïde, om RSI te voorkomen.

Om de weerstand tegen ultraviolet licht bij buitentoepassingen te vergroten, wordt nylon met minimaal 2% roet gebruikt om de polymeerketens te beschermen en de levensduur van de kabelbinder te verlengen. Blauwe kabelbinders worden geleverd aan de voedingsindustrie en bevatten een metaaladditief zodat ze kunnen worden gedetecteerd door industriële metaaldetectoren

Er zijn ook roestvrijstalen kabelbinders beschikbaar voor drukvaste toepassingen. Er zijn gecoate roestvrijstalen kabelbinders beschikbaar om galvanische aantasting door ongelijksoortige metalen te voorkomen (bijvoorbeeld een met zink gecoate kabelgoot).

Geschiedenis

Kabelbinders werden voor het eerst uitgevonden door Thomas & Betts, een elektriciteitsbedrijf, in 1958 onder de merknaam Ty-Rap. Aanvankelijk waren ze ontworpen voor kabelbomen van vliegtuigen. Het originele ontwerp maakte gebruik van een metalen tand, en deze zijn nog steeds verkrijgbaar. Fabrikanten schakelden later over op het nylon/kunststof ontwerp.

Door de jaren heen is het ontwerp uitgebreid en ontwikkeld tot talloze spin-off producten. Een voorbeeld was een zelfsluitende lus die werd ontwikkeld als alternatief voor hechtingen met handtasjes bij colonanastomose.

Maurus C. Logan, de uitvinder van Ty-Rap-kabelbinders, werkte voor Thomas & Betts en beëindigde zijn carrière bij het bedrijf als vice-president van Onderzoek en Ontwikkeling. Tijdens zijn ambtsperiode bij Thomas & Betts heeft hij bijgedragen aan de ontwikkeling en marketing van vele succesvolle Thomas & Betts-producten. Logan overleed op 12 november 2007, op 86-jarige leeftijd.

Het idee van de kabelbinder kwam bij Logan op tijdens een rondleiding door een vliegtuigfabriek van Boeing in 1956. De bedrading van vliegtuigen was een omslachtige en gedetailleerde onderneming, waarbij duizenden meters draad nodig waren, georganiseerd op platen van 15 meter lang multiplex en op hun plaats gehouden met geknoopte kabels. , gewaxt, gevlochten nylonkoord. Elke knoop moest strak worden getrokken door het koord om de vinger te wikkelen, waardoor soms de vingers van de operator werden doorgesneden totdat er dik eelt of ‘hamburgerhanden’ ontstonden. Logan was ervan overtuigd dat er een gemakkelijkere, meer vergevingsgezinde manier moest zijn om deze cruciale taak te volbrengen.

De daaropvolgende jaren experimenteerde Logan met verschillende gereedschappen en materialen. Op 24 juni 1958 werd een patent voor de Ty-Rap-kabelbinder ingediend.